God

God besloot, na heerlijk geslapen te hebben, weer eens te wandelen over de aarde.
Hij besloot over de heuvels te lopen, hij liep daar met vogeltjes vrolijk fluitend om hem heen. De bomen bogen zich nauwelijks zichtbaar maar des te meer eerbiedig als hij langsliep. Na een paar uurtjes gelukkig rondkijken naar wat zijn zelfgemaakte natuur van zichzelf gemaakt had en nadat hij vrolijk zijn vinger door een meertje liet glijden om met de vissen te kunnen spelen, kwam hij uit bij een dorpje. God besloot eens een kijkje te nemen in het parkje dat hij jaren geleden was tegengekomen in het centrum van het dorp.
Hij liep vrolijk rondkijkend de dorpsstraat af, langs een schoenmakers winkel naar het centrum van het dorpje. Daar aangekomen verbaasde hij zich; het parkje was verdwenen! De grote oude bomen hadden geweken voor een hoog stenen gebouw. Iet wat teleurgesteld maar toch wel nieuwsgierig liep God om het gebouw heen. Onderweg kwam hij een paar ernstig kijkende mensen tegen die beschuldigende blikken wierpen op Gods blote voeten en benen. God groette vrolijk maar kreeg geen gehoor.
Hij besloot maar naar binnen te gaan, om te kijken of het parkje misschien nog bewaard was gebleven binnen de muren van het grote gebouw. Hij liep door een grote ingang, tussen lange houte banken door naar het midden van het gebouw. Hij verwonderde zich over de vele beelden van mensfiguren in het kille gebouw. Vrouwen met een kind in de armen, oude mannen met zware boeken en hoepeltjes rond het hoofd. Aangekomen bij een pilaar bleef God stil staan hij keek omhoog naar een tekst die in een grote steen uitgehakt was. "Huis van God" stond er in grote statige letters. "Huis van God?" dacht God, waarbij hij ongemerkt de woorden zachtjes over zijn lippen liet rollen. Een oude man naast hem had het opgevangen en zag zijn kans schoon een paar belerende woorden te snauwen; "Huis van God ja! Hoe durft u zo oneerbiedig gekleed het huis van de allerhoogste HERE te betreden, op de dag God's nog wel!". God slaakte van verbazing een hoog geluidje uit zijn keel. "Beste man, als dit het huis van God is, waarom bloeien er hier dan geen bloemen? En waarom hoor ik hier dan geen vogels zingen? Waarom stroomt er geen kabbelend beekje door Zijn huis?" God had zich intussen van verbazing omgedraaid naar de man en ging met een zachte stem verder. "Waar zijn dansende mensen, waar is het geluk? Als dit het huis van God is, waar is dan de liefde? Waar zijn de kinderen die tekenen op deze grote kale muren? Waar is het gras voor de dieren, waar is het onderdak voor de armen?" De man keek God met gespeten ogen aan, siste een paar woorden van afgunst en liep met kleine, felle pasjes weg, God in verbazing achterlatend.