... wat ben ik toch trots dat ik een mens ben ...

Another gay teen has taken his life after being bullied at school.

The body of 17-year-old Terrel Williams was found hanging in his closet by his mother just hours after being attacked by 5 classmates after school.

A student at Clover Park High School in Lakewood, Washington, Terrel had endured several attacks including being shoved into a wall and even having his ribs broken.

Terrel had written in a note before hanging himself saying that coming out as a gay teen and having a relationship with boyfriend, Daric Rawr were some of the happiest times of his life. The couple would have celebrated their seventh anniversary this Saturday, which would have been Terrel’s 18th birthday.

In his suicide note, he also wrote about the bullying in his school as well as apologizing to his loved ones.

“I’m sorry to my immediate loved ones, but I feel suicide is the only way out. Today, was the record worst day of my life, some kids at school stole some of my stuff that I got from people I really cared about, and that really pushed me over the top, next to being shoved into a wall, and my ribs being broken.”

Earlier this week, Terrel’s mother Cheryl Williams wrote on Twitter:

“My son meant the world, and high school bullies pushed him over the edge. I hope and pray, that no other child ever has to go through what he did. Bullying isn’t worth it. Why can’t people just be nice?”

Terrel’s boyfriend Daric said, “He loved life, but felt the need to take it, because [the bullying] didn’t stop … respectful, whole-hearted people like Terrel, and the growing number of others, shouldn’t have to feel suicide is the answer, because bullies won’t stop.”

We need to have stricter laws to MAKE bullies stop and to also get the message out there that suicide is not the answer.

Terrel had so much more to offer, as did the countless teens who have taken their lives due to bullying.

Where's your smile now, Mona?

Communicatie

Zolang jij begreipt wat ik bedoel
dien comunikatie zijn hijlig doel.

Hebben we niet allemaal wel eens de behoefte om te dichten?

God

God besloot, na heerlijk geslapen te hebben, weer eens te wandelen over de aarde.
Hij besloot over de heuvels te lopen, hij liep daar met vogeltjes vrolijk fluitend om hem heen. De bomen bogen zich nauwelijks zichtbaar maar des te meer eerbiedig als hij langsliep. Na een paar uurtjes gelukkig rondkijken naar wat zijn zelfgemaakte natuur van zichzelf gemaakt had en nadat hij vrolijk zijn vinger door een meertje liet glijden om met de vissen te kunnen spelen, kwam hij uit bij een dorpje. God besloot eens een kijkje te nemen in het parkje dat hij jaren geleden was tegengekomen in het centrum van het dorp.
Hij liep vrolijk rondkijkend de dorpsstraat af, langs een schoenmakers winkel naar het centrum van het dorpje. Daar aangekomen verbaasde hij zich; het parkje was verdwenen! De grote oude bomen hadden geweken voor een hoog stenen gebouw. Iet wat teleurgesteld maar toch wel nieuwsgierig liep God om het gebouw heen. Onderweg kwam hij een paar ernstig kijkende mensen tegen die beschuldigende blikken wierpen op Gods blote voeten en benen. God groette vrolijk maar kreeg geen gehoor.
Hij besloot maar naar binnen te gaan, om te kijken of het parkje misschien nog bewaard was gebleven binnen de muren van het grote gebouw. Hij liep door een grote ingang, tussen lange houte banken door naar het midden van het gebouw. Hij verwonderde zich over de vele beelden van mensfiguren in het kille gebouw. Vrouwen met een kind in de armen, oude mannen met zware boeken en hoepeltjes rond het hoofd. Aangekomen bij een pilaar bleef God stil staan hij keek omhoog naar een tekst die in een grote steen uitgehakt was. "Huis van God" stond er in grote statige letters. "Huis van God?" dacht God, waarbij hij ongemerkt de woorden zachtjes over zijn lippen liet rollen. Een oude man naast hem had het opgevangen en zag zijn kans schoon een paar belerende woorden te snauwen; "Huis van God ja! Hoe durft u zo oneerbiedig gekleed het huis van de allerhoogste HERE te betreden, op de dag God's nog wel!". God slaakte van verbazing een hoog geluidje uit zijn keel. "Beste man, als dit het huis van God is, waarom bloeien er hier dan geen bloemen? En waarom hoor ik hier dan geen vogels zingen? Waarom stroomt er geen kabbelend beekje door Zijn huis?" God had zich intussen van verbazing omgedraaid naar de man en ging met een zachte stem verder. "Waar zijn dansende mensen, waar is het geluk? Als dit het huis van God is, waar is dan de liefde? Waar zijn de kinderen die tekenen op deze grote kale muren? Waar is het gras voor de dieren, waar is het onderdak voor de armen?" De man keek God met gespeten ogen aan, siste een paar woorden van afgunst en liep met kleine, felle pasjes weg, God in verbazing achterlatend.

Gedichten kunnen er ook heel anders uitzien.

System failure!

Please insert love

Press OK to continue

.

Stefan gaat commercieel! (2 pogingXD)

Ik heb ongeveer een jaar geleden via mijn site aangeboden om portretten op aanvraag te maken voor een vergoeding.
Als ik nu terugkijk was dat financieel best heel handig, want ik heb op die manier nog best heel wat geld verdient aan alleen mijn hobby uitoefenen:P

Maar jammer genoeg is die site nu terziele, ik had geen zin om weer geld te betalen voor het verlengen van het .nl-domein. (ik vind nieuwe sites maken veel te leuk, dus er komt zeker nog eentje)

Hier het filmpje waarmee ik een nieuw commercieel pad insla, vanaf nu eindigen al mijn filmpjes zo. (voor als je t heel erg vind; ik probeer ook alleen maar mn hobby te betalen, t kost echt veel geld!)

And now we wait:)

SOG'en met paint

Je zit bij je vriendin op de kamer. Je wilt tekenen. En ze heeft geneens een blanco velletje voor je (!!!)...

Dan maar met paint aan de slag:)

I'm pretty much pleased with the result(a).

Vooral als je bedenkt dat ik echt duizend keer een "kleur bewerken" moest doen voordat ik dat licht naar donker effect kon maken van de lucht.

S

Hoor wat stroomt daar kinder'n?

4.30 in de ochtend.
Mn pa maakt met net vrolijk wakker met het nieuws dat ik echt buiten moet komen kijken.
Dus ik met mn duffe hoofd (en mn camera just in case er iets vets zou zijn) naar buiten. Staat de hele straat blank. Totaal. En ook niet een grote plas, nee een volledige rivier heeft zich gevormt in de straat, van schutting tot schutting was zo'n 7 meter is. Er is namelijk een hogedrukleiding gesprongen met deze tropische rivier als gevolg. Politie is al aan het rondwandelen maar halen niet veel uit, het wachten is op een gespecialiseerde dienst.
Nu lig ik weer warmpjes in bed met het geluid van een kabbelend beekje (lees: mijn straat) op de achtergrond.

Foto's:

Mijn schouderbezetters

Als klein kindje had ik al vroeg 2 schouderbezetters; een duiveltje en een engeltje. Het duiveltje is verantwoordelijk voor de allervetste en spannendste avonturen uit mijn jeugd, hij is echter ook de aanrichter van veel dingen waar ik niet trots op ben. Het Engeltje zorgde er voor dat ik over het algemeen aardig was tegen mensen, dat ik veel goede vrienden had. Hij heeft aan de andere kant ook veel onrechtvaardig schuldgevoel op z'n naam.

Toen ik een tijdje terug verhuisd ben heb ik in de eenzame zomervakantie (stel je even voor; je hebt zomervakantie in een nieuw huis in een stad waar je nie-mand kent) bedacht dat ik me niet schuldig wil voelen over wie ik ben. Ik heb 't duiveltje van m’n schouder geschopt (nadat ik het avontuurlijke en de humor nog van 'm meegepakt heb). Ook het engeltje kreeg een restyling; niet langer werd ie bepaald door de opvattingen van een paar mensen over een boek van meer dan 2000 jaar oud.

En dat bevalt. Verhuizen was een hel, maar dat ene moment dat je totaal geen vrienden hebt, dat eigenlijk niemand je 'kent', geeft je wel de mogelijk jezelf echt te zoeken en vinden. Het verwachtingspatroon van je omgeving over hoe jij bent valt namelijk weg; er is een zomervakantie lang geen omgeving die jou kent.

Tegenwoordig worden mijn schouders door twee hele andere wezens bezet. Gevoel en verstand.
Gevoel geeft me extreme emoties, geweldige en verschrikkelijke. Hij geeft me dat ik kan genieten van bepaalde woorden, aanrakingen of beelden. Gevoel maakt dat ik door wil blijven leven om er achter te komen wat ik morgen wel allemaal niet kan gaan voelen. Gevoel heeft 1 muur in mijn kamer helemaal bezet. Een muur met allemaal expressionistische schilderijen met daarop gekke kleuren en gezichtsuitdrukkingen (meestal worden deze schilderijen niet echt mooi gevonden trouwens:P). Gevoel zorgt er dan ook voor dat ik tekenen leuk blijf vinden, ik voel Gevoel genieten als hij zich eindelijk helemaal los kan laten in een schilderij of tekening, los van de barrières van de taal. Op een blanco papier is Gevoel de baas, daar mag hij maken wat hij wil. Hoe gruwelijk of extreem kwetsbaar het ook is.

Op de andere schouder zit Verstand. Verstand geeft me zelfvertrouwen, Verstand is dan ook lang zo kwetsbaar niet als Gevoel. Verstand kijkt een beetje argwanend naar Gevoel die meestal een beetje dromerig om zich heen aan het kijken is. Hij kijkt vaak neer op Gevoel, hij vindt hem te onrealistisch, te onrationeel en te kwetsbaar. Verstand is trots op wat hij allemaal teweeg gebracht heeft; een vrij brede kennis, een succesvolle schoolloopbaan en een vermogen om met volwassen mensen mee te praten over bijvoorbeeld politiek. Verstand heeft echter wel een afgevlakt bestaan. Leuke dingen worden gerelativeerd tot er niet zo veel meer van over is en pijnlijke dingen worden simpelweg verzachtend wegberedeneerd. Verstand heeft ook 1 muur in mijn kamer. Een muur vol portretten. Verstand is de leidende van de twee tijdens het maken van een portret; hij weet het best hoe bijvoorbeeld een bepaalde schaduw geplaats moet worden, ook heeft hij een vrij grote kennis over papiersoort en medium.

Deze twee hebben dan ook een haat/liefde verhouding. Als Gevoel weer eens dolenthousiast over iets is en Verstand kan dat rationeel onderbouwen slaan ze de armen om elkaar heen en vieren ze samen met een voldane glimlach op hun gezicht feest. Verstand is ook vaak een goede vriend van Gevoel. Als Gevoel zich niet lekker voelt lukt het Verstand zo nu en dan om Gevoel om te praten met zijn waterdichte ratio. Maar ook soms als Verstand een futloze bui heeft, eentje waarin hij zijn eigen doel niet meer inziet, weet Gevoel hem te overtuigen van het genot van kleine dingetjes zoals het heerlijke weer buiten of goede muziek.

Maar als Gevoel en Verstand het niet eens zijn met elkaar gaat het fout. Dan doet de felle ruzie die ze maken pijn.

Gouwe Ouwe

Om het onderstoffen van mijn blog tegen te gaan dump zal ik een oud filmpje uit mijn video's-map toveren.

Ik zag 'm pas, en filmpjes doen t altijd goed bij de bloggers.

Het is een tekening uit de goede oude tijd dat ik nog realistisch tekende, laatste 2 maanden is 't eigenlijk alleen maar impressionistische bende (I blame Kunstgeschiedenis)..


Ik ga slapen.

Fotografie

Ik teken.
Maar dat hangt altijd af van foto's.
Ik kan nou eenmaal niet zo goed portretten tekenen met alleen een persoon voor me, ik moet ook een mistens één foto hebben.
Daarbij reken ik vaak op mensen die gevoel hebben voor fotografie.
Mooi zou zijn als ik zelf mn eigen foto's zou kunnen leveren.

Maar jammer genoeg ben ik niet goed met camera's.
Ik heb wel een Nikon spiegelreflex gekregen van mn zwager, maar dit is al best een oude met de bijkomstige ruis.

Maar nu heb ik toch 1 keer een foto gemaakt die ik wel de moeite vind om een portret van te maken. Het is een foto van mezelf, ik hoor wel vaker dat ik wel erg veel mezelf teken. Maar dit heeft geen narcistische reden.. Ik heb gewoon meestal mn tekenbuien om 2 uur 's nachts, en over het algemeen ben ik dan de enige in de buurt om na te tekenen.. (of in dit geval te fotograferen)

Ik denk dat ik m op A2 maak, lijkt me wel vet om deze foto groot te schilderen.

Creatie met splitpen

Aangezien ik al een tijd niet geblogged heb..

Reageer mensen, daar doen we het immers allemaal voor.

donders, als ik via mn mobiel een bericht probeer te plaatsen, kan ik alleen een titel maken... heb in 3 uur 200 blz gelezen, time to sleep..